Χτες, Σάββατο 24 ιανουαρίου, επισκεφτήκαμε το ίδρυμα προστασίας παιδιών «Παιδόπολη-Αγ. Ανδρέας» , στον Άλιμο. Σε έναν ήσυχο δρόμο με αρκετά δέντρα βρίσκεται το μικρό σύμπλεγμα κτιρίων που από το 1955 μέχρι σήμερα συνεχίζει να παρέχει στέγη και καταφύγιο σε απροστάτευτα παιδάκια 3-12 ετών, που στερούνται οικογενειακής φροντίδας. Το δυναμικό του ιδρύματος είναι μόλις 32 παιδιά και δυστυχώς είναι πάντα πλήρες. Μας είχε φέρει σε επαφή η καλή μας Χρυσάνθη, την οποία ευχαριστούμε θερμά και οι υπεύθυνοι είχαν αποδεχτεί την πρόταση μας για μια επίσκεψη με στόχο την διασκέδαση των παιδιών.
Από τη στιγμή που ο φύλακας άνοιξε την αυλόπορτα και μας οδήγησε σε μια από τις αίθουσες του νηπιαγωγείου για να βάλουμε τις στολές μας, έξυπνα μουτράκια ήταν κολλημένα στα παράθυρα, παρακολουθώντας με περιέργεια την κάθε μας κίνηση. Μέχρι να ντυθούμε και να μπούμε στη μεγάλη αίθουσα – σαλόνι που ήταν συγκεντρωμένα τα παιδιά, το κουτί με τα γλυκά που είχαμε δώσει σε μια από τις δύο προστάτιδες- αγγέλους τους είχε ήδη αδειάσει. Glorfindel- Beorn- Corvus- Lenansi- Orome-Reuenthal-circi-Faramir-Sam, μαζί με την Χρυσάνθη και τον Βασίλη, βάλαμε τα φουστάνια, τις κάπες, τα αυτιά και τα καπέλα μας και ξεκινήσαμε να συναντήσουμε τα παιδιά.
Μας υποδέχτηκε αρχικά μια αμήχανη σιωπή και μάτια ορθάνοιχτα γεμάτα επιφυλακτικότητα. Γρήγορα όμως τα γελάκια κι οι φωναχτές απορίες των μικρότερων γέμισαν το χώρο. Το ίδιο και οι γεμάτες αρνητικότητα και δυσπιστία παρατηρήσεις των μεγαλύτερων. Στις ερωτήσεις μας αν τους αρέσουν τα παραμύθια και τα μαγικά, οι απαντήσεις ήταν μικτές, αλλά το ενδιαφέρον άρχισε να γίνεται αισθητό. Οι υπεύθυνοι μας είχαν προειδοποιήσει ότι τα παιδιά δεν έχουν μεγάλη επαφή με παραμύθια και ιστορίες. Το προσωπικό είναι ελάχιστο και ίσα που προλαβαίνει τις άμεσες καθημερινές τους ανάγκες και τα παιδιά πρέπει να γίνουν ικανά να φροντίζουν μόνα τον εαυτό τους σε μεγάλο βαθμό. Δεν υπάρχει περιθώριο για τη φαντασία. Παρόλα αυτά, όταν αρχίσαμε να τους διαβάζουμε το πρώτο κεφάλαιο του “Χόμπιτ”, η μαγεία άρχισε να κάνει το θαύμα της κι ακόμα και οι αρνητικοί 12άρηδες σώπασαν και κρυφάκουγαν προσποιούμενοι τους μουτρωμένους.
Το φράγμα της επιφυλακτικότητας έσπασε, όταν ο Θωμάς άρχισε να τους κάνει ταχυδακτυλουργικά κόλπα. Όλοι θέλανε να γίνουν βοηθοί του, κι ακόμα κι οι πιο δύσπιστοι αναγκάστηκαν να παραδεχτούν τις ικανότητες του. Ακολούθησε πανζουρλισμός όταν βγήκαν τα χαρτιά με τα σχέδια και τα κουτιά με τις ξυλομπογιές. Από τον 12άχρονο Γιώργο μέχρι την 3χρονη Γαλάτεια, όλοι μα όλοι θέλανε να ζωγραφίσουν. Τοξότες, δράκοι, μάγοι και πριγκίπισσες μοιράστηκαν και μετατράπηκαν σε πολύχρωμα όνειρα, μερικά πραγματικά πολύ καλοφτιαγμένα. Παράλληλα τα παιδιά, που μας είχαν πια αποδεχτεί, άρχισαν να συζητάνε μαζί μας, να μας κάνουν ερωτήσεις, να θέλουν την αγκαλιά και την έγκριση μας. Μάθαμε ιστορίες που μας κλόνισαν, όπως αυτή των 5 αδελφιών που βρίσκονται εκεί και τώρα ο μεγαλύτερος αδελφός θα πρέπει να φύγει γιατί έφτασε τα 12 και να επιστρέψει στο πάμφτωχο σπιτικό όπου βρίσκονται ήδη τα άλλα 6 μεγαλύτερα αδέλφια τους. Αλλά μάθαμε και για το ενδιαφέρον των απλών συνανθρώπων μας, όπως της κυρίας που κρατούσε όλη την ώρα αγκαλιά τον «ανάδοχο» της πιτσιρικά, που επισκέπτεται σχεδόν κάθε μέρα. Και μας συγκίνησε η μικρούλα που άστραφτε από περηφάνια όταν μας έλεγε ότι εκείνη την καλούν για φιλοξενία σε κάποιο σπίτι κάθε Σαββατοκύριακο γιατί την αγαπούν. Η δίψα τους για στοργή, αναγνώριση και αποδοχή ήταν διάχυτη κι έφερνε κόμπο στο λαιμό. ΟΙ κοπέλες που τα φροντίζουν, δυο άτομα για 30 παιδιά και 1-2 ακόμα για μαγείρεμα και καθαριότητα, είναι πραγματικές ηρωίδες.
Λίγο πριν τις 7, έφυγε η πρώτη ομάδα για την τραπεζαρία κι εμείς χαιρετίσαμε τα παιδιά με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουμε. Ρωτήσαμε τις κυρίες αν μπορούμε να συνεισφέρουμε με πιο πρακτικό τρόπο. Υπάρχει κυρίως ανάγκη σε βασικά τρόφιμα, αλλά γι αυτό θα συνεννοηθούμε τις επόμενες μέρες με την υπεύθυνη του ιδρύματος και θα σας ενημερώσουμε. Σίγουρα θα ξαναπάμε να επισκεφτούμε τα παιδιά. Αξίζει να συνδράμουμε το θαυμάσιο αυτό έργο και να φέρουμε λίγη μαγεία στην πεζή ζωούλα τους κι ένα χαμόγελο στα φωτεινά τους μάτια.