“Νάνοι, Ξωτικά, Άνθρωποι, Χόμπιτ και Βαλαρ συναντήθηκαν στις 9 Οκτωβρίου για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα δέκατα τέταρτα γενέθλια του Ελληνικού Συλλόγου Φίλων Τόλκιν. Γενέθλια που συνέπεσαν και για εμένα με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από όταν συμπεριλήφθηκα και εγώ στην απίστευτη αυτή συντροφιά. Όχι του Δαχτυλιδιού, αλλά αυτών που αγαπάνε το έργο του Τόλκιν, και αν και ετερόκλητοι από κάποιες απόψεις, γίνονται μια όμορφη και αρμονική οικογένεια ενωμένοι από τον Καθηγητή και το έργο του. Αυτός είναι ο Ελληνικός Σύλλογος Τόλκιν, μια οικογένεια που εστιάζει στο τι μας ενώνει και όχι τι μας χωρίζει, κάτι που τόσο πολύ λείπει από τους ανθρώπους γύρω μας πλέον. Όπως το να διαβάζουμε και να διαδίδουμε το έργο του Καθηγητή, να βλέπουμε τον κόσμο επικά και φανταστικά και να επιδιδόμαστε σε μαραθώνιους φαγοποσίας, ως Χόμπιτ της νέας εποχής.
Ακούω τις ιστορίες για την ίδρυση του Συλλόγου, από αυτούς που ήταν εκεί τη μερα που εφτιαξαν κάτι τόσο όμορφο, που 14 χρόνια αργότερα είναι παρόν και ακμαίο. Ένα forum, για να συζητάνε όλα τα αγαπημένα μας θέματα, μέχρι που συζητούσαν και συζητούσαν και κάποιος είχε τη λαμπρή σαν το άστρο του Εαρέντιλ ιδέα να συναντηθολυν κιόλας. Πέρασαν 14 χρόνια και οι συναντήσεις έγιναν Σύλλογος και αυτός ο σύλλογος χώνει τη μύτη του πια παντού: σε εκδρομές, πολιτιστικά δρώμενα, συνέδρια για το Φανταστικό και όχι μόνο. Από μια παρέα, γίναμε ομάδα. Τα χτυπητά ψευδώνυμα των αγαπημένων χαρακτήρων πιάστηκαν, και οι νέοι αναζητούν πιο ψαγμένα και αφανή μέσα στο έργο του Καθηγητή. Μήπως και αυτό δεν βάζει ένα λιθαράκι στην εξάπλωση του έργου του Τόλκιν, όταν έτσι εντρυφούμε περισσότερο, θυμόμαστε λεπτομέρειες στις ιστορίες και ξαναζούμε περιπέτειες των βιβλίων που καιρό ίσως είχαμε να διαβάσουμε;
Όλοι εμείς λοιπόν, οι Νάνοι, τα Ξωτικά, οι Άνθρωποι, τα Χόμπιτ και οι Βαλαρ, γεμίσαμε τον ζεστό χώρο του EPOCA Cafe στους Αμπελόκηπους και τον κάναμε να μοιάζει με τη χομπιτότρυπα του Μπίλμπο, όταν ο Γκάνταλφ ήρθε για εκείνο το φλιτζάνι τσάι. Γιατί, 14 χρόνια αργότερα, γίναμε πολλοί, και προσφάτως ακόμα περισσότεροι, μετά την παρουσία μας στο Φαντάστικον 2016. Πολλά νέα μέλη μας γνώρισαν στο περίπτερο μας, και πιο προσωπικά στη συνάντηση των γενεθλίων, όπου καλωσορίστηκαν πριν κόψουμε την πράσινη τούρτα μας. Δηλαδή, τις δύο πράσινες τούρτες μας, γιατι ερχόμαστε από πολλές φυλές, αλλά όλοι τρώμε σαν Χόμπιτ. Ίσως στα 114 γενέθλιά μας να κλείσουμε τον χώρο κάτω από το μεγάλο δέντρο του Σάιρ για να χωράμε όλοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θέλουμε να είναι ακόμα εδώ ο Σύλλογος, αυτή η φανταστική οικογένεια που μας αγάπησε και αγαπήσαμε.
Χρόνια μας πολλά σαν των ξωτικών και γιορτινά σαν των Χόμπιτ!
Αθηνά Μαξιμιάδη aka Nienna
