Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος για τα σημαντικά όπλα της ‘Α Εποχής, ερευνώντας τα περίφημα σπαθιά και ξιφίδια που “έγραψαν” την δικής τους ξεχωριστή ιστορία στην εξέλιξη του κόσμου του Tolkien! Έρευνα και παρουσίαση από τα αγαπητά μας μέλη Θανάση Κωνσταντόπουλο aka Earendil και Σπύρο Σαμψώνα aka Glorfindel.
-Anglachel “Φλεγόμενος σίδηρος”
Ο Eol σφυρηλάτησε δυο σπαθιά από τα θραύσματα ενός μετεωρίτη. Το πιο ξακουστό από τα δύο ονομάστηκε Anglachel ενώ για το δίδυμο του, θα μιλήσουμε στην συνέχεια. Η λεπίδα του Anglachel ήταν μαύρη και λαμπερή (δηλαδή εξέπεμπε λάμψη) και ήταν τόσο σκληρή που μπορούσε εύκολα να κόψει σίδερο. Λέγεται ότι το Anglachel διαποτίστηκε από τη μοχθηρία του Eol και ότι είχε μάλιστα δικιά του νοημοσύνη.
Ο Eol έδωσε τον Anglachel στον άρχοντά του, τον βασιλιά Thingol του Doriath, ως πληρωμή για να τον αφήσει να κατοικήσει στο δάσος του Nan Elmoth. Ο Thingol δεν το χρησιμοποίησε ποτέ, καθώς η Melian τον προειδοποίησε ότι υπήρχε κακία στη λεπίδα, οπότε το ξίφος έμεινε στο οπλοστάσιο της Menegroth.
Το έτος 487 της Πρώτης Εποχής, ο Thingol επέτρεψε στον Beleg να πάρει οποιοδήποτε όπλο επιθυμούσε στην αναζήτηση του φίλου του Túrin Turambar και ο Beleg (για κακή του τύχη) διάλεξε τον Anglachel. Όταν ο Beleg βρήκε τελικά τον Túrin, επικράτησαν στην περιοχή του Dor- Cuarthor τη «χώρα του τόξου και της περικεφαλαίας». Έδρα τους ήταν οι στοές του Νάνου Mîm στο Amon Rudh. Όταν ο Mîm τους πρόδωσε, οι Orcs έπιασαν τον Túrin και τον έσερναν αιχμάλωτο στην Angband. Ο Beleg όμως εντόπισε τα Orcs, και στο σκότος της νύχτας, προσπάθησε να ελευθερώσει τον αγαπημένο του φίλο. Όταν όμως ο Beleg χρησιμοποίησε τον Anglachel για να κόψει τα δεσμά του Túrin, το σπαθί λόγω της εγγενούς κακίας του, γλίστρησε και τρύπησε το κοιμώμενο σώμα του αιχμαλώτου. Ο Túrin ελεύθερος από τα δεσμά των Orcs, αλλά πάντα δεμένος στα δεσμά της μοίρας του, σκότωσε τον Beleg με το σπαθί, καθώς πίστευε ότι οι Orcs τον ξύπνησαν για να τον βασανίσουν. Μετά το φόνο του Beleg, οι ακμές του Anglachel στόμωσαν και έπαψε να λάμπει. Αυτό, όπως μας εξηγεί ο Καθηγητής, συνέβη καθώς ο Anglachel βρισκόταν σε πένθος για τη δολοφονία του Beleg.
Ο Túrin πήρε μαζί του το σπαθί στην Nargothrond και το ξαναφυρηλάτησε με τη βοήθεια των ξωτικών. Ωστόσο, η λεπίδα παρέμεινε μαύρη και ο Túrin το μετονόμασε στο γνωστό σε όλους….
–Gurthang “Σίδηρος του θανάτου”
Το σπαθί χρησιμοποιήθηκε από τον Túrin καθ ‘όλη τη διάρκεια της παραμονής του στη Nargothrond καθώς έλαβε αξιώματα και οδήγησε τους Nargothrondrim σε ανοιχτό πόλεμο, μια τακτική που δεν γνώριζαν καλά. Η αυξανόμενη φήμη του με τον Gurthang έδωσε στον Túrin ένα νέο όνομα: Mormegil το Μαύρο Σπαθί της Nargothrond. Τα κατορθώματα του Túrin με τους Nargothrondrim κορυφώθηκαν στη μάχη του Tumhaland η οποία όμως έληξε άδοξα και οδήγησε στην άλωση της Nargothrond.
Ο Túrin σκότωσε με το Gurthang τον επικεφαλής των Ανατολιτών, Bronda και το σπαθί παρέμεινε μαζί του όταν πήγε στο δάσος του Brethil. Ωστόσο εκεί το έκρυψε επιθυμώντας να απαλλαγεί από το παρελθόν. Μόνο όταν οι Orcs άρχισαν να απειλούν το Brethil, ο Túrin πήρε για άλλη μια φορά τον Gurthang για να τους αποκρούσει. Όταν ο Glaurung ήρθε στο Brethil, ακολουθώντας τη φήμη του Túrin, πραγματοποιήθηκε ένα απελπισμένο συμβούλιο στο Ephel Brandir σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης της απειλής. Εκεί οι Haladin τον ονόμασαν “Το Μαύρο Αγκάθι του Brethil “.
Ο Túrin κατάφερε να σκοτώσει τον Glaurung με τον Gurthang στο Cabed-en-Aras, αλλά έπεσε σε λήθαργο όταν έβγαλε την λεπίδα από την κοιλιά του Glaurung. Όταν συνήλθε, ο Brandir του αποκάλυψε ότι η σύζυγός του Niniel ήταν στην πραγματικότητα η αδερφή του, η Nienor. Πάνω στην οργή του, ο Túrin σκότωσε τον Brandir. Ανακαλύπτοντας αργότερα από τον Mablung ότι όσα έμαθε ήταν αληθινά, ο Túrin επέστρεψε στο Cabed-en-Aras για να βάλει τέλος στη ζωή του. Είπε τότε ευγενικά λόγια απευθυνόμενος στο σπαθί:
«Χαίρε Gurthang, σίδερο του θανάτου, μόνο εσύ απομένεις τώρα! Όμως, ποιόν αφέντη και ποια μοίρα αναγνωρίζεις πέρα από το χέρι που σε κρατά; Κανένα αίμα δεν αρνιέσαι. Θα πάρεις τώρα το αίμα του Túrin Turambar; Θα με σκοτώσεις;»
Και από τη λεπίδα αντήχησε μια κρύα φωνή που έλεγε:
«Ναι, με χαρά θα πιω το αίμα σου για να ξεχάσω το αίμα του Beleg του αφέντη μου και το αίμα του Brandir που σκοτώθηκε άδικα. Θα σε σκοτώσω γρήγορα.»
Ο Túrin ρίχτηκε στον Gurthang του οποίου η λεπίδα έσπασε μετά και από αυτό το θάνατο. Θάφτηκε αργότερα μαζί του. Σύμφωνα με τους θρύλους των ξωτικών, ο Túrin θα χρησιμοποιήσει το μαύρο του σπαθί στην Τελική Μάχη για να σκοτώσει τον Morgoth μια για πάντα.
–Anguirel “Σίδηρος του φλογερού αστεριού”
Η ιστορία του Anguirel, της αδελφής λεπίδας του Anglachel, είναι πολύ πιο μυστηριώδης. Η μόνη συγκεκριμένη λεπτομέρεια που έχουμε είναι ότι ο Eol το κράτησε για τον εαυτό του, αλλά του το έκλεψε ο γιος του Maeglin. Αυτό πρέπει να συνέβη όταν ο Maeglin και η μητέρα του Aredhel έφυγαν από το Nan Elmoth για τη Gondolin οπότε πιθανότατα το σπαθί μεταφέρθηκε στην κρυφή πόλη του Turgon. Η υπόλοιπη ιστορία του είναι άγνωστη, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε πως καταστράφηκε όταν ο αφέντης του γκρεμίστηκε από τα τείχη της πόλης, ως αποτέλεσμα της προδοσίας του.
– Glamdring”Εχθροκτόνος/Χτυπητήρι”
Το Glamdring ανήκε στον Turgon, τον βασιλιά της Gondolin, αλλά είναι γνωστότερο ως το όπλο του Gandalf κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Δαχτυλιδιού. Η μετάφραση του ονόματός του στη Westron είναι Foe-hammer, και οι Όρκς το αποκαλούσαν Beater. Το ταίρι του ήταν το Orcrist, το οποίο θα δούμε παρακάτω. Ήταν ένα πανέμορφο σπαθί, διακοσμημένο με πετράδια και χρυσό στην λαβή και φιλντισένια θήκη.
Υποθέτουμε ότι ο Turgon χρησιμοποίησε το Glamdring κατά τη Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων και κατά την άλωση της Gondolin. Το όνομα (Foe-Hammer) πιθανότατα προήλθε από το Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων, όπου λέγεται ότι ο Τούργκον “χάραξε το δρόμο του για να φτάσει στον αδερφό του”. Καμία άλλη ιστορία δεν αναφέρει τις ενέργειες του σπαθιού και είναι άγνωστο τι συνέβη σε αυτό μετά την πτώση της Gondolin Ο Turgon χάθηκε καθώς ο Πύργος του Βασιλιά έπεσε πάνω του, αλλά για την τύχη του Glamdring δεν υπάρχει καμία αναφορά.
Το σπαθί χάθηκε για περίπου 6.500 χρόνια έως την τελική ανακάλυψή του το 2941, Τ.Ε. Εκτός αυτού, πολύ μυστήριο περιβάλλει τη μετακίνηση του σπαθιού από τη Gondolin στα ανατολικά. Ο Elrond αναφέρει ότι λογικά λεηλατήθηκε ξανά και ξανά και έτσι βήμα-βήμα επέζησε από τον κατακλυσμό του Beleriand και κατέληξε σε ένα σπήλαιο Trolls στα Trollshaws του Eriandor. Τον Μάιο 2941 Τρίτης Εποχής, ο Gandalf, ο Bilbo Baggins και μια ομάδα νάνων συνάντησαν τρεις Troll στα Trollshaws. Το Glamdring, μαζί με το Orcrist και το Κεντρί/Sting, βρέθηκαν μέσα στο σπήλαιο τους. Ο Gandalf διεκδίκησε το όπλο ως δικό του, έκπληκτος από την εμφάνιση και την επιγραφή του. Η επιγραφή ήταν σε μια γραφή ρούνων που δεν γνώριζε ο Gandalf και χρειαζόταν τη γνώση του Elrond για να την αναγνώσει.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι προκύπτει μια ασυνέπεια όσον αφορά το λόγο που ο Gandalf δεν μπορούσε να διαβάσει τους ρούνους πάνω στα σπαθιά. Όταν ο Καθηγητής συνειδητοποίησε την παράλειψη σκέφτηκε δύο τρόπους να την παρακάμψει. Ο πρώτος αφορά ένα σύστημα ρούνων το οποίο ο Καθηγητής είχε εφεύρει κατά τη δεκαετία του 1920. Η γραφή αυτή ονομάστηκε Gondolinic runes και είχε 66 χαρακτήρες, περισσότερους από κάθε άλλο σύστημα γραφής των ξωτικών. Ο δεύτερος τρόπος, που κυριάρχησε όταν ο Καθηγητής έγραφε ξανά το Hobbit τη δεκαετία του 1960 αφορά την υπόθεση ότι τα σπαθιά ήταν σκεπασμένα με μαύρο αίμα και δεν μπορούσαν να διαβαστούν πριν τα καθαρίσει ο Elrond. Ο Elrond μετέφρασε τους ρούνους και το ονόμασε με το όνομά του: στη Westron “Foe-hammer”.
Το πρώτο θύμα του σπαθιού από το χέρι του Gandalf ήταν το Μεγάλο Τελώνιο. Οι υπόλοιποι Orcs έτρεχαν στην όψη του, καθώς αναγνώριζαν το σπαθί ως “Χτυπητήρι”. Αυτό σημαίνει ότι είτε κάποιοι από τους Orcs ήταν παρόντες στην πτώση της Gondolin (κάτι που είναι απίθανο, δεδομένης της μικρής διάρκειας ζωής των Orcs), ή ότι είχαν θρύλους για τα δύο αυτά σπαθιά. Το αν ο Gandalf χρησιμοποίησε ξανά το σπαθί κατά τη διάρκεια της αποστολής στο Erebor είναι αβέβαιο, αν και είναι πιθανό ότι το χρησιμοποίησε στη μάχη των Πέντε Στρατών.
Ο Gandalf έφερε τον Glamdring στη ζώνη του όταν η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού έφυγε από το Σχιστό Λαγκάδι στα 3018 της Τρίτης Εποχής. Χρησιμοποίησε τη λεπίδα κατά τη διάρκεια της Μάχης στην Αίθουσα του Αρχείου, και σύντομα στη συνέχεια στην αντιπαράθεση με τον Balrog. Μετά την κατάρρευση της γέφυρας του Khazad-dûm ο Gandalf και ο Balrog πολέμησαν στην Ατελείωτη Σκάλα και στον Πύργο του Durin ενώ με το σπαθί πάλεψε στη Μάχη της Κορυφής στον ασημόκορφο Zirakzigil.
Το πνεύμα του Gandalf χάθηκε εκεί, αλλά στάλθηκε πίσω επειδή το έργο του δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Είχε μαζί του το Glamdring όταν συνάντησε τους Τρεις Κυνηγούς. το έδωσε στον Hama στο Edoras όταν του ζητήθηκε να το παραδώσει. Ο Gandalf θα συνέχιζε να το φέρει καθ ‘όλη τη διάρκεια του Πολέμου του Δαχτυλιδιού. Στις 29 Σεπτεμβρίου 3021 Τρίτης Εποχής, ο Gandalf έφυγε από τη Μέση Γη και έπλευσε στη Δύση, χωρίς όμως να διευκρινίζεται αν πήρε μαζί του το σπαθί.
–Orcrist “Τελωνιοσφάχτης/Δαγκωτήρι”
Ο Orcrist ήταν το ταίρι του Glamdring. Είχε διακοσμημένο θηκάρι με κοσμήματα. Όπως το Glamdring και το Κεντρί, η λεπίδα μπορούσε να ανιχνεύσει την παρουσία των Orcs και να προειδοποιήσει τον φορέα της με λαμπερό μπλε χρώμα. Τα Orcs το ονόμαζαν Δαγκωτήρι. Ως “σύντροφος” του σπαθιού του Βασιλιά Turgon, το Orcrist πιθανότατα ανήκε στον ίδιο, ή σε κάποιο υψηλόβαθμο άρχοντα των Gondolindrim στο περιβάλλον του βασιλιά.
Το Orcrist σκότωσε εκατοντάδες orcs στην εποχή του, όταν τα ξωτικά της Gondolin τα κυνηγούσαν στους λόφους ή έκαναν μάχη μπροστά στα τείχη τους. Κατά τη διάρκεια της πτώσης της Gondolin, Οι Οίκοι του Rog, του Duilin, του Egalmoth, του Tuor και του Ecthelion, υπερασπίστηκαν τις πύλες μπροστά από τα τείχη. Ο Ecthelion συγκεκριμένα ηγήθηκε μιας επίθεσης που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων Orcs, η οποία έκανε το όνομα του τρόμο στη φυλή τους, πριν πολεμήσει τον Gothmog. Θα μπορούσε άραγε να είναι ο πρώτος αφέντης του Orcrist;
Όπως αναφέραμε, πολλά χρόνια μετά την πτώση της Gondolin, ο Orcrist και ο σύντροφός του βρέθηκαν σε μια σπηλιά στο Eriandor. Έτσι ο Thorin Oakshield απέκτησε το όπλο. Ο Elrond ταυτοποίησε το σπαθί και ο Thorin υποσχέθηκε να το τιμήσει, θερίζοντας για άλλη μια φορά Όρκς. Ο Thorin αφοπλίστηκε όταν συνελήφθη από τα ξωτικά του Mirkwood και ο Orcrist κρατήθηκε εκεί. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, ο Thranduil επέστρεψε τον Orcrist και τον έβαλε στον τάφο του Thorin κάτω από το Erebor, και έκτοτε «λάμπει στο σκοτάδι όταν πλησιάζουν οι εχθροί».
–Ringil “ο παγερός”
Ο Ringil ήταν το σπαθί του Fingolfin, που λέγεται ότι “άστραφτε σαν πάγος”. Λίγα πράγματα ξέρουμε για το σπαθί αυτό. Γνωρίζουμε όμως ότι τραυμάτισε τον Morgoth επτά φορές κατά την επική μονομαχία τους έξω από τις Πύλες της Angband, μετά τη Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας. Πόσα άλλα σπαθιά έχουν τέτοιο καύχημα; Με την τελευταία του ανάσα ο Fingolfin κάρφωσε τον Ringil στο πόδι του Σκοτεινού Άρχοντα, με αποτέλεσμα ο Vala να κουτσαίνει έκτοτε.
–Dagmor “Σκοτεινός σφαγέας”
Ο Dagmor ήταν το σπαθί του Beren Erchamion. Ως μοναχικός παράνομος στο Dorthonion ο Beren έφερε τον Dagmor σε όλα τα ταξίδια του. Θεωρείται ότι χάθηκε μετά το θάνατό του.
–Aranrúth ” Οργή του Βασιλιά”
Ο Aranrúth ήταν το σπαθί του Thingol του Doriath στην Πρώτη Εποχή. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι σφυρηλατήθηκε στο Norgrond από τον Telchar ή το δάσκαλό του Gamil Zirak. Ο Thingol φαίνεται να αγαπούσε το όπλο του καθώς όταν ο Beleg ζήτησε από τον Thingol ένα σπαθί αξίας για να αναζητήσει τον Túrin ο Βασιλιάς είπε ότι θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε επιλογή εκτός από το δικό του. Μετά το θάνατό του Βασιλιά, το σπαθί μεταφέρθηκε στους απογόνους του και η Elwing το έσωσε από το Δεύτερη Αδελφοκτονία. Ο Elros, ο πρώτος Βασιλιάς του Númenor το έλαβε από τη μητέρα του, και από εκεί έγινε ένα κειμήλιο των Βασιλέων του Númenor. Χάθηκε κατά την καταπόντιση του νησιού.
–Narsil “Kόκκινη και λευκή φλόγα”
Το σπαθί σφυρηλατήθηκε «στα βάθη του χρόνου», πιθανότατα κατά την Πρώτη Εποχή, από τον Telchar, το φημισμένο σιδηρουργό του Nogrond.
Τίποτα δεν γνωρίζουμε για τον Narsil κατά τη Δεύτερη Εποχή μέχρι που τελικά ήρθε στα χέρια του Elendil προς το τέλος της Δεύτερης Εποχής. Είναι πιθανό ότι ο Thingol έδωσε τον Narsil στον Dior και έγινε ένα κειμήλιο του οίκου του Elros και αργότερα των αρχόντων του Andúnie.
Ο Elendil έφερε τον Narsil στη Μάχη του Dagorland, όπου έλαμψε με το φως του Ήλιου και της Σελήνης, και στη συνέχεια στην Πολιορκία του Barad-dûr. Αλλά ο Sauron τον σκότωσε και το σπαθί χωρίστηκε σε δύο κομμάτια κάτω από αυτόν καθώς έπεσε, και το φως του σβήστηκε. Ο γιος του Elendil, ο Isildur, πήρε το σπαθί και χρησιμοποίησε το θραύσμα του για να κόψει το Δαχτυλίδι από το χέρι του Sauron. Ο Isildur πήρε τα θραύσματα μαζί του. Λίγο πριν σκοτωθεί κατά το δεύτερο έτος της Τρίτης Εποχής στην καταστροφή των Gladden Fields, τα θραύσματα διασώθηκαν από τον Ochtar, ο οποίος τα μετέφερε στο Σχιστό Λαγκάδι, όπου βρισκόταν ο νεότερος γιος του Isildur, o Valandil, αλλά ο Elrond προέβλεψε ότι δεν θα σφυρηλατηθεί εκ νέου μέχρις ότου βρεθεί ξανά το Δαχτυλίδι και να επιστρέψει ο Sauron.
Τα Θραύσματα του Narsil αποτέλεσαν κειμήλια των Βασιλέων της Arnor, και μετά την καταστροφή του Βασιλείου παρέμειναν κειμήλια των Φυλάκων του Βορρά. Ο Elrond παρέδωσε τα θραύσματα του Narsil στον Aragorn, όταν ήταν είκοσι ετών και αυτός τα κουβαλούσε ως τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού, οπότε και το σπαθί επανενώθηκε και σφυρηλατήθηκε, λαμβάνοντας το όνομα Andúril.
–Sting
Το Κεντρί ήταν ένα μαχαίρι που πιθανότατα κατασκευάστηκε στη Gondolin κατά την Πρώτη Εποχή. Ο κατασκευαστής και ο αρχικός κομιστής του είναι άγνωστοι. Κατά τη διάρκεια της Αποστολής στο Erebor, τον Μάιο του 2941 ΤΕ, η συντροφιά του Thorin βρήκε το θησαυρό τριών trolls. Ο Glamdring πήγε στον Gandalf, ενώ ο σύντροφος του, Orcrist, στον Thorin. Ο Bilbo, πήρε ένα μαχαίρι το οποίο όμως για το μέγεθός του ήταν ένα εξαιρετικό κοντό σπαθί.
Όταν ο Bilbo αιχμαλωτίστηκε από Orcs ενώ διέσχιζε τα Ομιχλιασμένα Βουνά, οι Orcs απέτυχαν να παρατηρήσουν το όπλο απλώς και μόνο επειδή ο Bilbo το φόραγε μέσα από το παντελόνι του. Όταν ο Bilbo χωρίστηκε από τους άλλους κατά τη διάρκεια της απόδρασής τους, αυτό του επέτρεψε να βασιστεί στη λαμπερή λεπίδα του Κεντριού για να φωτίσει τον δρόμο του, καθώς και να το χρησιμοποιήσει για να κρατήσει τον πεινασμένο Gollum μακριά, ενώ προσπάθησε να βρει το δρόμο του έξω από τις σήραγγες του λαβυρίνθου στις ρίζες των βουνών.
Το όπλο παρέμεινε ανώνυμο έως ότου η παρέα έφτασε στο Mirkwood και, βαθιά στο σκοτάδι, ο Bilbo και οι σύντροφοί του έμπλεξαν στους ιστούς των αραχνών του δάσους. Ο Bilbo χρησιμοποίησε το Κεντρί για να απελευθερωθεί και να σκοτώσει μια αράχνη. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που το χρησιμοποίησε στη μάχη. Η πράξη τον ώθησε να ονομάσει το όπλο Κεντρί. Ο Bilbo χρησιμοποίησε το Κεντρί για να κόψει το μετάξι των αραχνών για να ελευθερώσει τους συντρόφους του, και κατά τη διάρκεια της επακόλουθης μάχης, το χρησιμοποίησε σε συνδυασμό με το μαγικό δαχτυλίδι που είχε βρει στη σπηλιά του Gollum, πέταξε πέτρες και προσβολές για να βοηθήσει τους Νάνους να ξεφύγουν από τη φωλιά των αραχνών.
Όταν ο Bilbo επέστρεψε στο Shire στο 2942 Τ.Ε., έφερε μαζί του το μικρό του στιλέτο. Το έβαλε πάνω από το τζάκι, όπου πιθανότατα ήταν όταν ο Gandalf και ο Balin τον επισκέφτηκαν επτά χρόνια αργότερα στο 2949 ΤΕ. Μετά το Αποχαιρετιστήριο Πάρτι του, ο Bilbo πήρε τον Κεντρί μαζί του φεύγοντας από το Hobbiton . Το Κεντρί έμεινε με τον ηλικιωμένο Hobbit στο Σχιστό Λαγκάδι για τα επόμενα 17 χρόνια. Λίγο πριν η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού ξεκινήσει από το Σχιστό Λαγκάδι, ο Bilbo έδωσε Κεντρί στον ανιψιό του Frodo Baggins,, ως δώρο για να τον προστατεύσει στο επικίνδυνο ταξίδι που απλωνόταν μπροστά του.
Ως συνέπεια των αιώνων της διαφθοράς υπό την επιρροή του Δαχτυλιδιού, ο Gollum φοβόταν τα όπλα των Ξωτικών όπως το Κεντρί, το οποίο έκανε το μαχαίρι πολύ χρήσιμο για τον Frodo ώστε να εξημερώσει προσωρινά το άθλιο πλάσμα. Βοήθησε επίσης τον Frodo και τον Sam να ξεφύγουν από τη φωλιά της Shelob. Οπλισμένος με Κεντρί, ο Sam εισέβαλε στον Πύργο του Cirith Ungol για να σώσει το Frodo, αν και βρήκε λίγα εμπόδια, καθώς οι φύλακες είχαν ήδη τσακωθεί μεταξύ τους. Μετά την ήττα του Sauron στο τέλος της Τρίτης Εποχής, όταν και ο Bilbo και ο Frodo έπλεαν διασχίζοντας τη θάλασσα προς τη Δύση το Κεντρί παρέμεινε με τον Sam. Ίσως ο Sam να το πήρε μαζί του, όταν ως ο τελευταίος δακτυλιδοκουβαλητής έκανε με την σειρά του το μεγάλο ταξίδι. Μπορεί επίσης να παρέμεινε ως κειμήλιο της οικογένειας Gardner.
–Angrist “Σιδερένιος σχίστης”
Ο Angrist ήταν ένα μαχαίρι που κρατούσε ο Curufin και μετά ο Beren. Λέγεται ότι έκοβε σίδερο “σαν να ήταν πράσινο ξύλο”. Ο Angrist σφυρηλατήθηκε από τον νάνο Telchar για τον Curufin στην Πρώτη Εποχή.
Ο Curufin το έφερε χωρίς θηκάρι στη ζώνη του όταν ο ίδιος και ο Celegorm επιτέθηκαν στον Beren και τη Luthien στο δάσος του Brethil, προσπαθώντας να απαγάγουν την τελευταία. Οι αδελφοί έχασαν τη μάχη και το μαχαίρι, μαζί με άλλα λάφυρα.
Κατά την αναζήτηση για το Silmaril, ο Beren το χρησιμοποίησε για να αποκολλήσει από το Σιδερένιο Στέμμα του Morgoth ένα από τα τρία Silmarils. Ωστόσο, η λεπίδα του έσπασε καθώς προσπάθησε να κόψει και ένα δεύτερο και ο Morgoth αναδεύτηκε καθώς ένα θραύσμα έσκισε το μάγουλό του. Ο Beren άφησε τον Angrist πίσω καθώς δραπέτευαν από τα τρίσβαθα της Angband.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Παρότι ο Tolkien είναι ξεκάθαρα ενάντιος στο πολεμοχαρές ύφος γραφής και την αιμοδιψή αφήγηση, μας κληροδότησε εικόνες όμορφων στην όψη και φοβερών στην κόψη αγχέμαχων, εύστοχων εκηβόλων, ανθεκτικών πανοπλιών και κρανών.
Όπλα με ιστορίες άλλοτε τραγικές και άλλοτε θριαμβικές, άμεσα συνδεδεμένες με τις τύχες των κατόχων τους και ίσως κάποιες φορές με μοίρα πιο δυνατή από τον κομιστή τους.
ΠΗΓΕΣ
Tolkien, J. R. R. (1937). The Hobbit, or There and Back Again. George Allen & Unwin
Tolkien, J. R. R. (1954). The Lord of the Rings. George Allen & Unwin
Tolkien, J. R. R., & Tolkien, C. (1977). The Silmarillion. George Allen & Unwin
Tolkien, J. R. R., & Tolkien, C. (1980). Unfinished tales of Númenor and Middle-earth. George Allen & Unwin
Tolkien, J. R. R., & Tolkien, C. (1985). The Lays of Beleriand. George Allen & Unwin
Tolkien, J. R. R., & Tolkien, C. (2007). The Children of Húrin. HarperCollins.
ΕΙΚΟΝΕΣ
- Maria Lombide Ezpeleta, Anglachel
- Ana Guimaraes, Gurthang
- Priscilla Barnes, Glamdring
- Maria Lombide Ezpeleta, Anguirel
- Grzegorz Wlazko, Orcrist
- Nolanos, Ringil
- Meneldil-elda, Dagmor
- Leo Hatsuki, Aranrúth
- Leo Lujan, Narsil
- Alan Lee, Sting
- Bozac, Angrist
